Toen mijn kinderen klein waren zat ik vaak met mijn handen in het haar over de opvoeding.

'Is het normaal dat ze zo schreeuwen?'

'Maken andere kinderen ook zo veel ruzie thuis?'

'Moet ik nu ingrijpen of het even laten gaan?'

'Wanneer moet ik grenzen stellen? Ik wil ze zo graag vrijheid geven.'

'Hier moeten we het echt even over hebben, maar nu is ze te boos of te druk en kan ik haar niet bereiken. Afwachten tot een beter moment?'

'Oeps, ik ben nu wel heel erg uitgevallen. Wat nu? Wat doe ik met die spanning die ik nu gecreëerd heb?'

Wat neem je als ouder dan ongemerkt veel beslissingen op een dag. Of niet. En wat zijn dan de gevolgen?

Ik dacht dat ik onzeker was omdat ik er alleen voor stond als alleengaande moeder. Al gauw kwam ik er achter dat getrouwde ouders zich ook onzeker voelen en er vaak alleen voor staan.

Gelukkig had ik de gave om een stem te kunnen horen die ‘uit de lucht kwam vallen’. Een stem van het Licht. Dat was soms confronterend en altijd verhelderend. Dan krijg je, in gedachte, dit soort gesprekken:

Na een harde aanvaring van mij: ‘Dit zei je te hard. Je kunt beter je excuses aanbieden.’

‘Wát zeg je? Mijn excuses aanbieden? aan kinderen? Ben je nou helemaal? Ze halen het bloed onder mijn nagels vandaan!’

‘Wát je zegt kan waar zijn, maar hóe je het zegt kan anders.’

‘Okee, ik snap je. Ik wil ook helemaal niet zo tekeer gaan. Ik voel me alleen maar machtelozer als ik schreeuw. En ik wil de kinderen zeker niet bang maken. Ik laat mijn trots los en ga sorry zeggen, en dat ik meen wát ik zeg.’

Ik leerde van die stem van het Licht dat ik het soms ook aan de kinderen kon vragen wat ze wilde en hoe we dat zouden kunnen regelen. En dat we bij elkaar waren om iets te ervaren. Ze werden creatief in het bedenken van leuke dingen en zo werden het ook hún plannetjes.

Dit was mijn manier om mijn moederschap in eigen hand te nemen en mijn eigen manier te ontdekken. Nu zijn mijn kinderen 21 en 24 jaar en ben ik apetrots op hoe ze zich ontwikkelen. Het is gelukt om ze veiligheid te geven, ze vertrouwen mee te geven en ons met elkaar te verbinden in goede en in slechte tijden.

Ondanks alle boeken die ik heb gelezen over opvoeding begrijp ik nu, vanuit mijn eigen ervaring, dat er geen handleiding is. Jij bent zelf je handleding. Maar hoe ontdek je jouw, op je lijf geschreven, handleiding?

In de cursus Opvoeden zonder bagage  ga je je eigen handleiding ontdekken en ervaren. Jouw handleiding is op jouw maat gemaakt. Voor jezelf, je eventuele partner en je kinderen. Je gezin kan weer één geheel worden. jij mag naast ouder ook partner en mens zijn! Hoe heerlijk is dat?

Wil je meer informatie over de cursus Opvoeden zonder bagage? Je bent welkom om er hier meer over te lezen.