Blog

Ik zit met mijn familie aan tafel. Het eten wordt op de borden geschept. Angstvallig kijk ik welk eten op mijn bord terecht komt. Ik zucht. Het is niet lekker en te veel. Braaf prik ik in een stukje vlees en kauw en kauw. Het stukje vlees wordt steeds droger in mijn mond en ik krijg het niet weg. Mijn moeder wordt boos. Ik ben 6 jaar.

De spanning in huis was om te snijden. Mijn moeder was veel ziek en mijn vader werkte ook in de avond. We werden grootgebracht door steeds wisselende gezinshulpen. Ik voelde de spanning en kon het niet duiden. Ik kreeg geen hap door mijn keel en ik werd maar niet zindelijk.

Mijn verlangen was om gezien en gehoord te worden.

Mijn slaapkamer was mijn toevluchtsoord. Ik had het ingericht als huiskamer met een mooie sprei op mijn bed. En op mijn tafeltje verzamelde ik de suikerzakjes die mijn vader voor mij meebracht van zijn werk. Ik speelde met mijn poppen en in dat spel kon ik de hele wereld aan.

Zo leer je kinderen omgaan met hun spanningen

Kinderen tot 9 of 10 jaar kunnen hun spanningen niet duiden omdat hun hersenen daar nog niet genoeg ontwikkeld voor zijn. Gevoelige kinderen nemen de spanningen uit hun omgeving waar, willen de mensen die hun lief zijn helpen en kunnen er de woorden niet voor vinden.

In het leesboek Lisa is gewoon…anders kan zij zich uiten bij de dieren. Zij luisteren en begrijpen haar. Ze helpen haar met het pesten op school en het vinden van een vriendin. Dat doen ze niet door oplossingen te geven maar door vragen aan haar te stellen. Door deze vragen voelt Lisa hun belangstelling voor haar. Ze voelt zich gezien en ook vindt ze op deze manier haar eigen antwoorden. In het speelboek Mijn Droomspeelboek staan 17 kindervisualisaties en vragen dier betrekking hebben op de sociaal emotioele ontwikkeling van kinderen die ze zelf kunnen beantwoorden.

De reden waarom ik je dit vertel is dat ik in mijn werk als reader en healer kinderen zie vastlopen in hun gevoeligheid. Ik begrijp als geen ander hoe belangrijk het is om je te kunnen uiten. Maar in deze cognitieve wereld is er geen plek voor het gevoelige kind om zich op zijn manier te kunnen uiten. Het was voor mij een grote openbaring om te ontdekken hoe kinderen kunnen opgaan in visualisaties. Ze bouwen daar hun eigen veilige wereld met hun eindeloze fantasie. Als je ze daarna een tekening laat maken van wat ze hebben gezien heb je een aanknopingspunt om vragen te stellen aan je kind. Zo leer je het beter begrijpen en kun je het geven wat het nodig heeft.

Van angst naar veiligheid en veerkracht

Zo gebruik je kindervisualisaties niet om ze in te laten vluchten. Ze worden door jou gezien en gehoord. De beelden geven hun een gevoel. En die beelden én dat gevoel nemen ze mee naar situaties waarin ze zich onveilig voelen.
a. Julia van 10 jaar die de blijdschap van het leven kwijt is tekent zichzelf midden in London naast Joost Klein. Daar word ze vrolijk van.
b. Noah is verlegen, maar als hij met zijn superheld de klas binnenloopt voelt hij zich sterk en wordt opgemerkt door anderen.
c. Roos tekent regenbogen en neemt die mee als ze bij een vriendinnetje thuis gaat spelen.

Ga voor meer informatie over de kinderboeken naar https://www.levenenlatenleven.nl/eigen-wijs-kind/kinderboeken

Je legt het nóg een keer uit, geduldig, stap voor stap, maar de blik van Sam blijft afwezig.
Hij lijkt het gewoon niet te pakken. En Sam is niet de enige.

Tot je merkt: het ligt niet aan jouw uitleg, maar aan de stress.

Wist je dat stress het brein letterlijk ‘uit’ kan zetten tijdens de les?
Niet elk kind dat zit te dromen in de klas, is ongeïnteresseerd. Soms staat het brein simpelweg in de stressstand.

Een ziel lijkt een abstract begrip. We weten allemaal dat we een ziel hebben of liever gezegd een ziel zijn. Maar waar zit die dan? Wat heb je er aan? En hoe herken je je ziel? Maak contact met je ziel en je hoeft nooit meer met je ziel onder je arm te lopen.

We zitten in een evolutie! En wat voor een! Ik hoor je al zeggen:’ Nou, nou schrijf je dáár een nieuwsbrief over? Dat is geen nieuws!’ Nee, nieuws is dat zeker niet. Kinderen zitten ook in deze evolutie. Sterker nog. Kinderen nemen het voortouw in de nieuwe ontwikkelingen. “Hoe kom je daar nou bij?’ hoor ik je al zeggen.

Kun jij je voorstellen dat je een eigen droomwereld hebt? Kun je hem vóór je zien, voelen of wéét je het gewoon? Zou je kunnen beschrijven wat een droomwereld is? Best lastig hè?

In het kinderboek 𝑳𝒊𝒔𝒂 𝒊𝒔 𝒈𝒆𝒘𝒐𝒐𝒏... 𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓𝒔 droomt Lisa dat ze ergens buiten loopt. Ze komt er vanalles tegen en beleeft de wonderlijkste dingen. Het is een bijzondere plek. Nee, eigenlijk is het een magische plek! Lisa noemt het haar droomwereld. Wat is een droomwereld eigenlijk?

Vertel je weleens aan iemand dat je een aurareading hebt gehad? Dat je mediteert? Of een inspirerende spirituele cursus volgt? Antwoorden mensen dan dat ze het wel interessant vinden maar dat je er wel in moet gelóven. Het lijkt alsof ze denken dat dit alleen geldt voor ‘zweverige’ spirituele zaken.

We leven in roerige en vooral onzekere tijden. Het lijkt wel of de sterren en planeten ons om de oren vliegen. Iedere week is er wel een grote verschuiving van energie. Bij mezelf en mijn clienten merk ik

Kun jij je een periode in je leven herinneren waarin er maatschappelijk zo veel onrust was? Die zoveel mensen tegelijk raakt? Zoveel onzekerheden?

Ten eerste wil ik stellen dat het altijd raadzaam is om bij fysieke pijn een huisarts, of alternatieve geneeswijzer te raadplegen.

Daarnaast kun je er zelf ook iets aan doen. 

Natuurlijk heb je vaak koeien in de wei zien lopen. Maar heb je er weleens bij stil gestaan? Hallo tegen ze gezegd? De tijd voor ze genomen? Gewoon 3 minuutjes maar.

Kijk eens naar de video en voel wat het contact met deze koe met jou doet. Ik ben benieuwd naar jouw ervaring.

Vind jij loslaten ook zo spannend? En vrees je de chaos die loslaten teweeg kan brengen? Luister naar het verhaal van Margo en wat de dolfijnen haar vertelden. Lees meer